Τα τάγματα εφόδου καινε ξανά τους δρόμους της Αθήνας. Η βία τους εμφανίζεται από τα ΜΜΕ σαν τυφλή παράνομη βία που δεν εκφράζει δήθεν το μπλόκ της καθεστωτικής διαδήλωσης. Όμως όλοι γνωρίζουν ότι οι σπασιματίες αποτελούν πάντα μέρος της επίσημης διαδήλωσης. Ποτέ οι διοργανωτές των διαδηλώσεων αυτών δεν περιφρούρησαν την εκδήλωσή τους πετώντας έξω τους «κουκουλοφόρους». Γιατί η βία των ταγμάτων εφόδου, που δεν είναι κυρίως οι «κουκουλοφόροι», είναι μέρος της πολιτικής του διακομματικού συντονιστικού.
Τα ΜΜΕ και οι κομματικές ηγεσίες ποτέ δεν απαντούν στο στοιχειώδες γεγονός που γνωρίζει ο κάθε δημοκράτης, ότι καμιά δημοκρατική εκδήλωση δεν μπορεί να ξεκινήσει από τους διοργανωτές της χωρίς να έχει λυθεί το ζήτημα της διασφάλισης του χαρακτήρα της εκδήλωσης που έχουν αποφασίσει. Μιλούν για «κουκουλοφόρους» για άγνωστους ανεξέλεγκτους και τάχα ξένους προς την εκδήλωση και παρουσιάζουν και μερικούς στην τηλεόραση με την κουκούλα, για να τυφλώσουν την μάζα, για να μην αντιληφθεί ότι τα τάγματα εφόδου είναι απλά το στρατιωτικό τμήμα του μετώπου που το μέτωπο αποκηρύσσει για να μη χρεωθεί τη βία του .
Τα τάγματα εφόδου σαν οργανικό μέρος των διαδηλώσεων του ακροδεξιού αντιεκπαιδευτικού κινήματος δρουν στην πραγματικότητα εξόχως πολιτικά. Η δράση τους, η ποσότητα της βίας και η χρονική στιγμή που αυτή εξαπολύεται είναι λογαριασμένη με ακρίβεια από το καθαυτό πολιτικό «μέτωπο παιδείας» και από το διακομματικό συντονιστικό κορυφής που το καθοδηγεί.
Σήμερα το στρατιωτικό απόσπασμα καιει τους δρόμους γιατί το πολιτικό μέτωπο έχασε και χάνει διαρκώς σε απήχηση, γιατί εξάντλησε εδώ και καιρό τις εφεδρείες του και κυρίως γιατί η εκπαίδευση και η κοινωνία το έχει απορρίψει. Και το έχει απορρίψει γιατί κηρύσσει απεργίες στα σχολεία και στα πανεπιστήμια και οι καθηγητές και οι δάσκαλοι πάνε και δουλεύουν χωρίς να έχουν πάρει χαμπάρι ότι η ομοσπονδία τους έχει κηρύξει απεργία ή στάση εργασίας. Γιατί όταν διαδηλώνουν οι πρυτάνεις κλείνουν τα πανεπιστήμια, όχι εξαιτίας των απεργών και των καταλήψεων, αλλά για να δημιουργήσουν την εικόνα της κινητοποίησης. Γιατί η κρατική ΝΕΤ έδωσε το σύνθημα της κατάληψης των σχολείων, λέγοντας στο δελτίο της ότι οι μαθητές είναι έτοιμοι να καταλάβουν τα σχολεία, και κανένα σχολείο δεν καταλήφθηκε. Η εκπαίδευση και η κοινωνία τους έχει γυρίσει τελείως την πλάτη.
Την τεράστια απομόνωσή του το μέτωπο προσπαθεί να την ισοφαρίσει με την βία των ταγμάτων εφόδου που εξαπόλυσε σήμερα στους δρόμους της Αθήνας. Στην πραγματικότητα βία και πολιτική υποστήριξη στο κίνημα αυτό από το λαό είναι ποσά αντιστρόφως ανάλογα.
Η σημερινή βία στηρίχτηκε πολιτικά στην διακηρυγμένη πριν από λίγες μέρες από τον Καραμανλή γραμμή της συναίνεσης, ο οποίος ξεκαθάρισε στην βουλή και στη συζήτηση για το άρθρο 16 ότι οι αλλαγές στην εκπαίδευση δεν θα προχωρήσουν χωρίς την συναίνεση χωρίς δηλαδή την αποδοχή τους από το μέτωπο ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ-"Κ"ΚΕ. Συναίνεση βεβαίως ζήτησε πρώτος και καλύτερος ο Παπούλιας προβάλλοντας την συναίνεση, ή καλύτερα την φασιστικού τύπου υποταγή της κυβέρνησης στην αντιπολίτευση, σε «εθνική επιταγή». Αυτοί με την «συναίνεση τους» έβαλαν το πολιτικό πλαίσιο της σημερινής βίας και αυτής που θα επακολουθήσει. Γιατί αντί να εμφανίσουν την πέρα για πέρα απρόκλητη βία της αισχρής μειοψηφίας στους δρόμους σαν πολιτικό πραξικόπημα της αντιπολίτευσης, που είναι πραγματικά. την εμφανίζουν σαν διαφωνία του λαού. Και όταν 4 ηγεσίες κομμάτων συμφωνούν ότι αυτή είναι η αντίσταση του λαού, ο μικροαστός πιστεύει ότι για όλα φταιει η υπουργός παιδείας που θύμωσε το λαό και ζητάει την πτώση της υπουργού παιδείας.
Να γιατί αυτή η βία θα κλιμακώνεται όσο περισσότερο το μέτωπο απομονώνεται.
Το χουντο-φασιστικό άρθρο 16 μόνο ένα στην ουσία του ακροδεξιό κίνημα μπορεί να το υποστηρίζει. Και η βία των ταγμάτων εφόδου είναι σε αντιστοιχία με το περιεχόμενο του άρθρου. Είναι η βία αυτών που επιδιώκουν όχι μόνο να διατηρηθεί η κρατική δικτατορία στην εκπαίδευση που αυτό το άρθρο επιβάλλει αλλά ακόμα και η παράγραφος περί εθνικής και θρησκευτικής αγωγής.

Αθήνα 17/1/2007